φλοιοεπινεφριδικός

-ή, -ό, Ν

1. (ανατ. -ιατρ.) αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη φλοιώδη ουσία τών επινεφριδίων

2. φρ. α) «φλοιοεπινεφριδική ανεπάρκεια»

ιατρ. ανεπάρκεια παραγωγής ορμονών τής φλοιώδους ουσίας τών επινεφριδίων, πρωτογενής ή δευτερογενής

β) «φλοιοεπινεφριδική κρίση»

ιατρ. καταστολή τών επινεφριδίων που προκαλείται από υψηλή δοσολογία υδροκορτιζονοειδών στεροειδών τα οποία λαμβάνονται επί μακρό χρονικό διάστημα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φλοιός + επινεφρίδιο].